Delikatna modernizacja bagażnika Audi A4

Ostatnio tata potrzebował rozbudować swój samochód. Tzn. chodziło o to, aby przystosować jego wnętrze do przewożenia ładunków. Zazwyczaj robiliśmy to we własnym zakresie, ale towarów przybywało i ostatecznie trzeba było podjąć konkretne kroki, w celu zabezpieczenia towaru, jak i samego samochodu, który ciężarowym samochodem nie jest. Zwykłe Audi A4 Kombi. Jednak auto było zawsze zadbane i nie chcieliśmy aby w jakikolwiek sposób ten stan się zmienił.

Zwróciliśmy się do firmy zajmującej się zabudowa samochodów. Firma, w której byliśmy wzmocniła delikatnie podłogę, na nasze życzenie. Fachowcy uznali, że nie będzie trzeba jej wzmacniać, jednak chcieliśmy aby została wzmocniona, ponieważ nigdy nie wiadomo co będzie się jeszcze tym autem przewozić. Przewozimy głównie warzywa do sklepu spożywczego, w związku z czym, bardzo ważne było, aby zostały zamontowane wysokie okładziny boczne. Nie trzeba było oczywiście stosować, żadnych osłon nadkoli, ponieważ są one tylko lekko zarysowane w bagażniku.

Po miesiącu, muszę stwierdzić, że tak przerobiony bagażnik, włącznie z kanapą boczną, świetnie się sprawdza. Zabudowa aut przeznaczona jest głównie do mini vanów czy popularnych niegdyś pick upów. Jednak dobrze sprawdziła się w przypadku naszego Audi A4. 

Teflon (ptfe)

Teflon należy do grupy polimerów odkrytych jeszcze przed drugą wojną światową, w 1938 roku w laboratoriach Dupont. Sposób otrzymywania tego tworzywa został opatentowany przez tę samą firmę w 1956 roku. Fachowa nazwa tego polimeru to Politetrafluoroetylen, w skrócie często zapisywany jako ptfe. Jest tworzywem śliskim. Świadczy o tym choćby współczynnik tarcia, o wartości bliskiej lodu. Używany jest przede wszystkim do wytwarzania garnków. Ze względu na swoją charakterystykę, żywność nie przylega do niego podczas procesu gotowania czy smażenia. Równie łatwe jest także mycie takich garnków. Smażenie odbywa się bez pomocy jakiegokolwiek tłuszczu. Wykorzystywany jest również w przemyśle. Pokryte są nim elementy maszyn wymagające niskiego współczynnika tarcia. Na przykład, pokrywano nim trzpienie utrzymujące walce obrotowe. Początkowo był wykorzystywany w przemyśle zbrojeniowym. Był szeroko testowany jako osłona/pancerz podczas obciążeń zderzeniowych oraz uderzeniowych. Dopiero w latach pięćdziesiątych odkryto możliwość pokrywania garnków i patelni warstwą teflonu. Stosowany jest również jako składnik smarów, materiałów uszczelniających czy implantów mających stały kontakt z tkankami. Spośród wszystkich tworzyw sztucznych politetrafluoroetylen charakteryzuje się najmniejszym współczynnikiem ślizgowym oraz bardzo małą przyczepnością. Pokrywanie patelni teflonem odbywa się poprzez proces spiekania i nakładania kolejnych warstw tego materiału. Kolejne warstwy bardzo łatwo polimeryzują z tymi, już nałożonymi. Obecnie teflonem pokrywa się również kuchenne rękawice ochronne. Teflon znalazł także zastosowanie jako środek ochronny i antyadhezyjny. Zazwyczaj występuje w postaci aerozolu, w którym zawiera się sproszkowany teflon. Środek wytwarza cienką warstwę smarującą (suchą) zabezpieczając przed zatarciami i korozją.

 

Tworzywa sztuczne, takie jak teflon nie przewodzą prądu, stad są dobrymi izolatorami kabli. Teflon jest plastyczny w zakresie temperatur od -270 °C do 260 °C. Ze względu na odporność na wyższe temperatury, jest stosowany również jako jeden z elementów, służących do budowy stacji kosmicznych, kapsuł i promów.

Polimery

Polimery (np. poliamid, polietylen, poliacetal i inne) to związki chemiczne występujące w formie naturalnej i syntetycznej. Nazwa pochodzi z greki i oznacza obiekt zbudowany na bazie wielu części/jednostek. W tym wypadku noszą one nazwę merów. Generalnie są to substancje charakteryzujące się dużą masą cząsteczkową. Naturalne polimery to substancje stanowiące budulec żywych organizmów. Natomiast polimery syntetyczne/sztuczne, stanowią podstawę produkcji tworzyw syntetycznych oraz innych produktów, takich jak: farby, kleje, środki smarujące i inne. Aby otrzymać polimer (syntetyczny) należy przeprowadzić sekwencyjną reakcję polimeryzacji substancji, które posiadają przynajmniej dwie szczególnie aktywne części cząstki. Reakcja polimeryzacji to reakcja, która prowadzi do wzajemnego reagowania monomerów. Prowadzi to bezpośrednio do przereagowania wszystkich grup funkcyjnych. W ten sposób powstają substancje o o wiele większej masie cząsteczkowej, niż masy cząsteczkowe substratów.

Burzliwy rozwój produkcji polimerów nastąpił po drugiej wojnie światowej, pomimo tego, że zostały odkryte już wcześniej. Znalazły zastosowanie we wszystkich gałęziach przemysłu. W zależności od stawianych kryteriów stosuje się różne polimery. Inne zostaną zastosowane w przemyśle ciężkim, a inne w przemyśle spożywczym (polipropylen z którego tworzy się zamknięcia do popularnych tic-taców), czy w samym rolnictwie {zbiorniki do opryskiwaczy zbudowane z poliuretanu). Ciekawe jest to, że polimery znalazły zastosowanie również w medycynie. Muszą sprawdzić się w trudnych warunkach jako sondy medyczne w ludzkim organizmie, który jest środowiskiem bardzo nieprzyjaznym, a jednocześnie ogromnie wrażliwym.

Operator CNC. Z czym to się je ;]

Przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na coraz powszechniejszy trend, polegający na łączeniu dwóch a nawet więcej stanowisk w jednym. Firmy szukają oszczędności, chcą minimalizować koszty produkcji a maksymalizować zyski. Przez to, pracownicy coraz częściej muszą być ludźmi wszechstronnymi. Niestety, ten trend zawitał również do branży CNC. Niegdyś, tokarz zajmował się obróbką metali, natomiast frezer, frezowaniem - brzmi trochę nieskładnie :). Obecnie jeśli szukamy pracy, to w wyszukiwarce znajdziemy przede wszystkim: "toczenie i frezowanie CNC".
Praca nie jest wbrew pozorom taka łatwa. Przede wszystkim wymaga kupienia i uwagi. Jeden błąd, bądź jeden źle przyjęty parametr i wszystkie produkty obrabiane w pewnym czasie stają się bezużyteczne, ponieważ nie spełniają z góry przyjętych norm. Nie można zapominać, że operator jest jednym z elementów łańcucha, odpowiedzialnego za wytworzenie konkretnego produktu o konkretnych parametrach.
Przed przystąpieniem do pracy, należy sprawdzić czy program maszyny nie zawiera żadnych błędów. Jeżeli je zawiera, trzeba to naprawić. Nikt nie jest nieomylny - nawet programista. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na poprawność danych, wgranych do softu oraz korekcję narzędzi. Trzeba sprawdzić narzędzia, czy znajdują się w odpowiedniej kolejności oraz czy ich parametry odpowiadają przyjętym kryteriom produkcyjnym.
Najtrudniejszy jest pierwszy raz - To powiedzenie sprawdza się szczególnie w tym przypadku. Wykonanie pierwszego wyrobu jest najbardziej denerwującym/irytującym zajęciem. Wszystkie parametry muszą być spełnione a pierwsza sztuka produktu wykonana perfekcyjnie. Od niej zależy, czy dalej będziemy męczyć się z korekcją parametrów, czy po prostu uruchomimy maszynę i na bieżąco będziemy kontrolować proces produkcji.
Skrawanie tworzyw czy toczenie CNC wydaje się dosyć skomplikowanym zadaniem, jednak tak nie jest. Jak zawsze, trudne są początki. Osoby, które mają już pewne doświadczenie i obycie są w stanie bardzo szybko przygotować pierwszą sztukę bez irytacji.

Pracownik CNC - poszukiwanie pracy

Poszukiwanie pracy jako operator CNC jest teoretycznie łatwe. Ogłoszeń o pracę w tej branży jest stosunkowo dużo. Wystarczy wpisać w google frezowanie CNC lub obróbka CNC i otrzymujemy bardzo, bardzo dużo wyników, znajdujących się na serwisach takich jak tablica, czy gumtree. Problem jednak polega na tym, że pomimo tak dużej liczby ogłoszeń, pracy nadal nie ma. Dlaczego? Odpowiedź jest bardzo prosta. Jak przyznają sami pracodawcy, bardzo trudno jest znaleźć osobę o odpowiednich kwalifikacjach oraz, oczywiście, o odpowiednim doświadczeniu. Na rynku pracy przybywa, niestety ludzi, którzy mają wyższe wykształcenie i brak jakiegokolwiek doświadczenia. Do tej kategorii należy również zaliczyć absolwentów kursów specjalistycznych, którzy poza dyplomem ukończenia kursu, nadal nie posiadają odpowiednich kompetencji. Kursy są po prostu za krótkie, aby stworzyć kompetentnego i obytego z narzędziami pracownika. Pracodawców nie stać na to, aby utrzymywać pracownika podczas jego "doszkalania". Z kolei potencjalni pracownicy nie chcą przystać na propozycję stażu (zazwyczaj darmowego). Jest to zrozumiałe, ponieważ koszty dojazdów, często kilkunastu kilometrów są duże. A jeśli nawet są pracodawcy, którzy przyjmą pracownika na płatny staż, to jest ich bardzo niewielu. Jednocześnie, praca w dziale, o nazwie: "Sprzedaż tworzyw konstrukcyjnych" nie będzie dla nas satysfakcjonująca. Pracodawcy są niezadowoleni, ponieważ w ich mniemaniu brakuje pracowników, natomiast bezrobotni, którzy posiadają odbyte kursy, nadal tej pracy nie mają. Pomimo ogromnej liczby ogłoszeń. Koło się zamyka. Nie spodziewajmy się, że pod odbyciu kursu, będziemy zdolni do wykonywania każdych czynności a rynek pracy będzie stał przed nami otworem...