Polietylen (PE)

Jest znany nam od 1937 roku i bardzo dobrze rozpowszechniony w szeroko pojętej technice. Zaraz po zakończeniu syntezy jest tworzywem o barwie białej oraz granulowanej, proszkowej konsystencji. Bardzo przypomina parafinę. Powierzchnia, pomimo tego, że jest zwarta, bardzo łatwo ulega zarysowaniom. Generalnie Polietylen jest bardzo odporny na działanie kwasów, soli, zasad i większości substancji organicznych. Wykazuje bardzo dobre właściwości dialektyczne. Polietylen ma tendencję do pęcznienia w węglowodorach alifatycznych, chlorowcopodobnych i aromatycznych. Procesowi temu towarzyszy pogorszenie jego właściwości fizycznych. Polimer w glebie (na przykład jako przewód), staje się doskonałym źródłem węgla dla mikroorganizmów glebowych. Dlatego trzeba pamiętać, że w takich warunkach podlega procesowi, który możemy uznać za odpowiednik procesu korozji w metalach.

Podczas polimeryzacji tego tworzywa można otrzymać polietylen o małej gęstości: PE mg. Trzeba jednak pamiętać o spełnieniu kilku warunków: proces musi odbywać się pod bardzo wysokim ciśnieniem (ok. 200 MPa), w obecności odpowiednich inicjatorów oraz temperaturze przekraczającej 150 °C. Dlatego PE mg zwany jest często wysokociśnieniowym. Stopień polimeryzacji wynosi od 500 do 1500, krystaliczność około 60% oraz temperaturę mięknienia 80-90 °C. Proces polimeryzacji można również prowadzić po odpowiednich katalizatorów, takich jak na przykład Zieglera-Natty, pod ciśnieniem normalnym oraz w zakresie temperatur od 30 do 160 °C. Otrzymujemy wówczas polietylen o dużej gęstości, niskociśnieniowy - PE dg. Stopień polimeryzacji wynosi od 1500 do 9000. Faza krystaliczna, znajdująca się w tworzywie sięga 86%, a temperatura mięknienia wynosi ponad 90 °C. Tworzywo to znajduje zastosowanie w produkcji folii i innych opakowań, do wyrobu rur doprowadzających wodę pitną czy ścieków. Włącznie ze ściekami chemicznymi. Do wyrobu elementów gospodarstwa domowego, kuchennych, jako powłoki kablowe. Nie jest stosowany tylko do wyrobu pojemników na tłuszcz zwierzęcy oraz mleko. Dobre właściwości dielektryczne polietylenu nie ulegają pogorszeniu w atmosferze wilgotnej i nie są zależne od częstotliwości i temperatury.

Polietylen znajduje również wiele zastosowań jako tworzywo powłokowe. Na powłoki stosowany jest polietylen o gęstości 912-950 kg/m3 i wskaźniku płynięcia 7-22 g/10 min, zazwyczaj w formie proszkowej, która uzyskiwana jest przez przemiał granulatu. Temperatura topnienia proszku wynosi o 100 °C (dla niskich gęstości) do około 140 °C (dla większych gęstości), a górne granice pracy ciągłej wynoszą 70-100 °C. Również w zależności od gęstości tworzywa.

Powłoki poliamidowe cechuje bardzo dobra wytrzymałość na działanie soli, zasad i kwasów oraz różnych rozpuszczalników. Co bardzo ważne, są fizjologicznie obojętne. Są jednak bardzo wrażliwe na światło słoneczne. Działanie światła przyspiesza procesy starzenia się tworzywa. W naszym kraju, tworzywo o małej gęstości produkowane jest w Zakładach Chemicznych w Blachowni Śląskiej na proszki przeznaczone do wytwarzania różnych powłok wraz z jego modyfikacją prowadzą zakłady "Xenon". Powstaje w ten sposób produkt, zwany Fluoxenem. Zakłady Chemiczne Boryszew w Sochaczewie również prowadzą przemiał tego granulatu.

Polichlorek Winylu (PCW)

Powstaje w warunkach podwyższonego ciśnienia poprzez polimeryzację chlorków winylu. Jest tworzywem wielkocząsteczkowym. Na właściwości PCW najistotniejszy wpływ ma temperatura reakcji. Czysty PCW, bez dodatku tak zwanych plastyfikatorów zwany jest polichlorkiem winylu twardym, w temperaturze pokojowej są mało sprężyste oraz twarde. A przy obniżeniu temperatury stają się bardzo kruche. Tworzywo stosowane jest w temperaturze od dwudziestu, do siedemdziesięciu stopni Celsjusza. Przy górnej granicy temperatury dochodzi do mięknięcia PCW. Przetwórstwo tego tworzywa prowadzi się przy temperaturze stu siedemdziesięciu stopni Celsjusza, czyli temperatury, która jest bardzo bliska temperaturze rozkładu tworzywa. Dochodzi wówczas do wydzielania się chloru. Dodatek plastyfikatorów takich znacznie rozszerza temperaturę w jakiej tworzywo to może być stosowane. Dodatek ten podwyższa również temperaturę rozkładu, zwiększa podatność na odkształcenia mechaniczne, podwyższając jednocześnie własności sprężyste. Dłuższe ogrzewanie tworzywa w temperaturze 70 °C doprowadza do odparowywania plastyfikatorów i doprowadza, do wzrostu kruchości tworzywa. Twardy PCW ze względu na dużą odporność na chemikalia znajduje duże zastosowanie głównie przy produkcji rur i wykładzin zbiorników w przemyśle chemicznym, na budowy akumulatorów, na naczynia na oleje oraz tłuszcze. Może być również wykorzystywany na płyty gramofonowe i taśmy metalowe. Bardzo łatwo się spala i klei, jest w zasadzie niepalny (pali się tylko powierzchniowo, ale też bardzo szybko gaśnie ze względu na dużą zawartość chloru. PCW jest odporny na działanie: benzyny, alkoholi mineralnych, zasad i kwasów. W eterze, estrach i benzenie ulega znacznemu spęcznieniu.

PCW miękki, jest stosowany do wyrobu folii, wykładzin podłogowych oraz wszelkich przedmiotów do użytku codziennego oraz różnych pojemników. Podczas produkowania powłok z PCW, w postaci proszkowej, trzeba zwrócić uwagę na wielkość ziaren i ich wilgotność. W zależności od metody pokrywania, wielkość ziaren powinna wynosić od 30 do 80 mikrometrów lub od 90 do 250 mikrometrów. Przy zwiększeniu zawartości chloru z 55% do 65% powstaje polichlorek winylu, chlorowany. Jest to tworzywo łatwo rozpuszczalne w typowych rozpuszczalnikach organicznych, dlatego też głównie znajduje zastosowanie do lakierów i różnego rodzaju emalii chemoodpornych.

PCW, miękki oraz twardy jest poddawany również spienianiu i w postaci pianek twardych lub miękkich wykorzystuje jako izolatory cieplne lub amortyzatory drgań.

W naszym kraju polichlorek winylu produkują Zakłady Chemiczne w Oświęcimiu jako proszek nie zawierający zmiękczaczy: suspensyjnych (S) i emulsyjnych (E). Podstawowe typy PCW z dodatkiem zmiękczaczy, stabilizatorów, wybielaczy i barwników przetwarza się w granulki, lub nieokreślonej postaci skrawki, do dalszego przerobu. W tym wypadku najważniejszym surowcem jest polwinit - zmiękczony PCW przeznaczony do celów elektrotechnicznych.

Polipropylen (PP)

Polipropylen jest tworzywem częściowo krystalicznym, ale o właściwościach zbliżonych do polietylenu. Otrzymywany jest w procesie niskociśnieniowej polimeryzacji propylenów przy katalizatorach, takich jak Zieglera-Natty. Polipropylen charakteryzuje się gęstością 900 kg/m3, dobrymi właściwościami dielektrycznymi oraz bardzo niską ścieralnością. Stosowany jest bez żądnych problemów w temperaturach od -30 °C do +130 °C. 

Przykładowe zalety to: 

• ma większą odporność termiczną
• większą odporność na rozciąganie
• mniejszą gęstość
• nie podlega korozji naprężeniowej
• ma bardzo dużą odporność powierzchni na uszkodzenia oraz zarysowania
• jest bardzo gładki w dotyku

Dłuższe użytkowanie polimeru w temperaturze wyższej niż 100 °C prowadzi do degradacji tworzywa, które przyspieszyć może występowanie metali, takich jak miedź, kobalt, mangan oraz ich stopy. Pod wieloma względami przypomina polietylen niskociśnieniowy. Na przykład pod względem, odporności na działanie czynników chemicznych oraz własności elektryczne. Dzięki dużej odporności termicznej znalazł duże zastosowanie przemysłowe do wyrobu najróżniejszych elementów maszyn, które są poddawane wysokim obciążeniom. Na przykład wałki drukarskie czy koła zębate przekładni. Naczynia i różne elementy używane do sterylizacji wysoką temperaturą, ale także wyroby wymagające łączenia oraz współpracy z elementami stalowymi.

W naszym kraju polipropylen jest produkowany w Płocku, w Mazowieckich zakładach Rafineryjnych i Petrochemicznych jako tak zwany homopolimer J-400 oraz kopolimer etyleonow-propylenowy J-330.

Poliamid 6T

Poliamid o nazwie przemysłowej 6T, właściwie powinien być nazywany poliheksametylenotereftalamidem. Włókno tego tworzywa powstaje w roztworze z kwasu siarkowego. Powstałe włókno jest rozciągane od 2x do 4x swojej pierwotnej wielkości w wysokiej temperaturze, która często wynosi nawet 180°C. Cechuje go stosunkowo duża wytrzymałość na temperatury, wynoszące od -30°C do +100°C. Obróbka CNC jest stosunkowo łatwa. Generalnie jest on łatwy w obróbce. Gęstość wynosi około 1.13 g/cm3. Biorąc pod uwagę, gdzie został zastosowany, doceniono jego odporność na ścieranie, dobre właściwości mechaniczne oraz mały współczynnik tarcia. Skrawane tworzyw nie stanowi wiekszego problemu.

Znalazł zastosowanie w:

• Elementach prowadzących
• Dmuchawach, rozdzielaczy
• Prowadnic
• Śruby
• Nakrętki
• Wsporniki
• Armatura
• Sprzęcie sportowym i innych

Prowadnice ślizgowe.

Prowadnice ślizgowe są pod względem konstrukcyjnym, chyba najprostszymi rozwiązaniami. Do produkcji tworzyw wykorzystywany jest głównie PA6-G. Rzadziej PET, PEEK, czy PTFE. Prowadnice ślizgowe muszą spełnić szereg wymagań. Najważniejszym jest twardość i odporność na duże obciążenia. Parametrem charakteryzującym tą odporność, jest "sztywność". Prowadnicę muszą mieć odpowiedni rozmiar, ze względu na przenoszenie dużych obciążeń. To wszystko nie oznacza jednak, że produkcja prowadnic ślizgowych jest prosta. Obróbka CNC jest bardzo skomplikowana i wymagająca. Operator musi wykazać się dużym doświadczeniem i przygotowaniem do ich produkcji i montażu.

Największą wadą stosowania prowadnic ślizgowych, jest fakt, że elementy robocze, w odróżnieniu od np. łożysk tocznych, są odkryte i tym samym podatne na zanieczyszczenia. Piszę o tym w kontekście smarowania prowadnic celem zmniejszenia tarcia i podniesienia żywotności elementów ślizgowych. Jeżeli prowadnice nie są obudowane w żaden sposób, nie chronione przed kurzem i pyłem, to jakakolwiek próba smarowania nie przyniesie pożądanych rezultatów. Z kolei zabudowanie prowadnic, znacząco zwiększy ich gabaryty i wagę. Jednak to nie koniec problemów. Ich zastosowanie wiąże się z kolejnymi niedogodnościami. Prowadnice ślizgowe narażone są na zniszczenia podczas ich docierania a nawet montażu. Stosowanie tego systemu pod wysokim obciążeniem wiążę się z bardzo krótką żywotnością. Ponadto, częstym problemem jest tzw. korozja cierna. Występuje ona, gdy dwa elementy są do siebie dociskane i nadal są w ruchu.

Polipropylen

Polipropylen (inaczej „PP”) jest poliolefinem. Czyli polimerem niepolarnym. Powstaje w wyniku niskociśnieniowej obróbki propylenów. Należy do grupy tworzyw termoplastycznych. Czyli, bez zmian własności chemicznych, można wprowadzić go w stan płynny dzięki podwyższonej temperaturze, a następnie zestalić po jej obniżeniu. Materiał ten wykazuje się dużą odpornością na czynniki chemiczne i wysoką sztywność. Odporny jest na mocne kwasy i zasady, ketony, roztwory soli i alkohole. Cechuje się obojętnością fizjologiczną i nie absorbuje wody. Jednak należy pamiętać o tym, że jest materiałem palnym. Polipropylen charakteryzuje się niską gęstością, około 0,90 g/cm³. Materiał może pracować w temperaturze od 0 °C do 100 °C. W temperaturach poniżej 0 °C charakteryzuje się niską udarnością (czyli odpornością materiału na pękanie pod obciążeniem). Produkcja Polipropylenu wykazuje obecnie największą dynamikę wzrostu. Jest to odpowiedź na ciągle wzrastające zapotrzebowanie przemysłu na ten mateiał.

Polipropylen znalazł bardzo wiele zastosowań. Nie sposób wymienić wszystkich. Niektóre z nich, to:

• jako materiał antykorozyjny
• w wannach galwanicznych, jako wykładziny
• pozostałe, chemoodporne wykładziny
• zawory w pompach
• w przemyśle chemicznym, jako armatury
• w motoryzacji, jako pojemniki na płyny, spoilery, zderzaki, obudowy wentylatorów czy skrzyń akumulatorowych
• sztuczne trawniki dla różnych rodzajów sportu
• opakowania, takie jak kubki do jogurtów, margaryn czy leków.
• przewody do agresywnych cieczy i przewody gazowe
• zabawki i artykuły gospodarstwa domowego
• pojemniki i opakowania

Polieteroeteroketon.

Peek, inaczej Polieteroeteroketon, jest technologicznie bardzo zaawansowanym materiałem o wysokich właściwościach mechanicznych. O jego wyjątkowości może świadczyć choćby fakt, że w wielu mechanicznych konstrukcjach, nie ma, praktycznie, ani jednego materiału, który mógłby PEEK zastąpić. Tworzywa konstrukcyjne, takie jak PEEK należą do zbioru tworzyw tzw. Wysokosprawnych. Decyduje o tym wspomniane właściwości mechaniczne oraz odporność chemiczna i możliwość pracy w wysokich temperaturach. Ponad to, materiał ten jest odporny na wszelkie naprężenia i pęknięcia oraz charakteryzuje się niskim współczynnikiem tarcia. Materiał znalazł zastosowanie między innymi w wysoko obciążonych ślizgowych łożyskach, kołach zębatych czy pierścieniach, stanowi elementy armatur w przemyśle chemicznym oraz w maszynach narażonych na wysokie temperatury w przemyśle farmaceutycznym czy maszynowym.

Poliacetal.

Poliacetal, inaczej POM C, jest tworzywem zazwyczaj stosowanym w następujących przemysłach: rolniczym, spożywczym, maszynowym czy chemicznym. Jest tworzywem sztucznym o wysokiej wytrzymałości mechanicznej oraz temperaturowej. Ponadto posiada dobre właściwości przeciwcierne. Czyli umożliwia użycie tego polimeru, w roli elementu pracującego intensywnie ślizgowo. Dalej charakteryzuje się wysoką odpornością na środki chemiczne (smary, gorąca woda, kwasy, materiały pędne, alkaloidy). Dużą stabilnością wymiarową i niską chłonnością wilgoci. Obecnie prowadzone są pracę nad odmianą POM, wykrywalną przez detektory metali. Jest to swoista odpowiedź na potrzeby przemysłu, głównie przetwórczego i spożywczego. Skrawanie tworzyw i inne procesy obróbki nie zmieniły się.

Nazwy handlowe, z jakimi się spotkałem, to:

• Boracetal
• Delrin
• Tecaform
• Ertacetal

Poliacetal stosowany jest do produkcji elementów, takich jak:

• łożyska
• elementy przekładni
• sprężyny
• dźwignie i rolki
• uszczelki
• elementy robocze pomp
• jako części maszyn w  przemyśle spożywczym i przetwórczym (cechuje się obojętnością fizjologiczną)

Tworzywa konstrukcyjne.

Tworzywa konstrukcyjne to elementy inżynierskie, które są wykorzystywane do budowy wszelkich urządzeń i maszyn. Zalicza się do nich kompozyty, ceramikę, metale i stopy metali oraz, oczywiście, polimery (syntetyczne). Warto dodać, że polimery powoli, ale systematycznie zastępują ceramikę, drewno, metal czy kauczuk. Jak napisałem we wcześniejszym wpisie, stanowią grupę materiałów, które nie mają zamienników. Obróbka CNC takich materiałów nie jest skomplikowana. Ich optymalne dostosowanie ma miejsce nie tylko w przypadku wymagań produktowych, ale też w przypadku fabrycznej obróbki.

Tworzywa konstrukcyjne muszą spełniać określone wymagania technologiczne, ale też ekonomiczne oraz eksploatacyjne. Wymagania eksploatacyjne dotyczą projektu i wytworzenia konstrukcji, która spełni stawiane przed nią zadania oraz okaże się niezawodna. Dlatego, tworzywa sztuczne przechodzą liczne testy poprodukcyjne, takie jak ścieralność, skrawalność, próbę kucia, próbę zawijania, próba tłoczności, oraz próba spawalności i zgrzewalności. Wymagania ekonomiczne wymuszają projektowanie elementów w oparciu o odpowiednie materiały, które jednocześnie sprawdzą się w danej sytuacji oraz nie będą zbyt drogie w stosunku do stawianych przed nimi wymagań. Wymagania te obejmują również czas produkcji i finalny koszt elementu. Do wymagań technologicznych zaliczymy poziom trudności wyprodukowania danego materiału oraz łatwość jego montażu/demontażu i ewentualnej naprawy. Która w najlepszym wypadku musi być łatwa i nie wymagająca specjalnych narzędzi.

Maszyny do obróbki CNC

Frezarka CNC to maszyna, używana do obróbki skrawaniem wszelkich powierzchni, takich jak jak płaskie, czy kształtowe. Elementem roboczym maszyny jest, jak sama nazwa wskazuje, jest frez. Wykonując ruch obrotowy przesuwa się po obrabianym materiale, zgodnie z planem rysunku technicznego i parametrami, jakie ten rysunek zawiera. Współczesne frezarki CNC wyposażone w specjalny komputer, który można dowolnie programować. Wcześniej, były to urządzenia o sterowaniu numerycznym. mogły wykonywać tylko stałe, wcześniej zaprogramowane ruchy. Obróbka skrawaniem CNC, rozwinęła się dzięki temu w latach siedemdziesiątych. Natomiast jej gwałtowny rozwój nastąpił w latach osiemdziesiątych. Ten rozwój, nadał maszynom cechy, które są do dziś podstawą przemysłu:

• prędkość i przesuwność są regulowane bezstopniowo
• zastosowano prowadnice toczne, eliminując prowadnice ślizgowe
• wyeliminowano przekładnie zębate
• automatyzacja w przypadku wymiany elementu roboczego oraz pomiaru materiału

Specyficznym rodzajem frezarki, jest frezarka do asfaltu. Nie ma ona jednak niczego wspólnego z zabiegami, takimi jak toczenie i frezowanie CNC. Najważniejszym elementem roboczym jest tutaj wytrzymały bęben, stosowany do swoistego wgryzania się w ziemię, celem zerwania określonej warstwy (jej grubości) bitumicznej. Maszyna jest wykorzystywana na drogach celem usuwania kolein czy jako zabieg przygotowujący nawierzchnie do remontu. Warto odnotować, że wprowadzenie urządzeń do użytku, znacznie przyczyniło się do obniżenia kosztów budowy i remontu dróg, ale także do skrócenia czasu, potrzebnego na wykonanie tych zabiegów.

Polietylen

Polietylen, został odkryty pod koniec XX wieku, przez niemieckiego chemika Hansa von Pechmana, który podgrzewając diazometan, otrzymał nową substancję. Ze względu na zawartość bardzo dużej liczby grup -CH₂-, został nazwany polimetylenem. W 1939 roku, rozpoczęto masową produkcje tego tworzywa w oparciu o metodę wysokociśnieniową. Od tamtego roku znany jest jako polietylen. Jest giętkim, przezroczystym termoplastem. Jednak wystawiony na światło słoneczne lub wilgoć, traci te właściwości.

Tworzywa konstrukcyjne zbudowane z PE są najszerzej stosowanymi, praktycznie we wszystkich gałęziach przemysłu. Polietylen charakteryzuje się dużą odpornością na działanie soli, zasad i kwasów i wiele innych związków organicznych i chemicznych. Charakteryzuje się również bardzo wysoką odpornością na ścieranie, dlatego często jest używany jako materiał do obróbki tworzyw ślizgowych, właśnie przez tę właściwość. Jednak PE znalazł zastosowanie również w łożyskach ślizgowych, jako materiał do budowy ślimaków transportujących, rolek napinających, czy kół pasowych i łańcuchowych.

Delikatna modernizacja bagażnika Audi A4

Ostatnio tata potrzebował rozbudować swój samochód. Tzn. chodziło o to, aby przystosować jego wnętrze do przewożenia ładunków. Zazwyczaj robiliśmy to we własnym zakresie, ale towarów przybywało i ostatecznie trzeba było podjąć konkretne kroki, w celu zabezpieczenia towaru, jak i samego samochodu, który ciężarowym samochodem nie jest. Zwykłe Audi A4 Kombi. Jednak auto było zawsze zadbane i nie chcieliśmy aby w jakikolwiek sposób ten stan się zmienił.

Zwróciliśmy się do firmy zajmującej się zabudowa samochodów. Firma, w której byliśmy wzmocniła delikatnie podłogę, na nasze życzenie. Fachowcy uznali, że nie będzie trzeba jej wzmacniać, jednak chcieliśmy aby została wzmocniona, ponieważ nigdy nie wiadomo co będzie się jeszcze tym autem przewozić. Przewozimy głównie warzywa do sklepu spożywczego, w związku z czym, bardzo ważne było, aby zostały zamontowane wysokie okładziny boczne. Nie trzeba było oczywiście stosować, żadnych osłon nadkoli, ponieważ są one tylko lekko zarysowane w bagażniku.

Po miesiącu, muszę stwierdzić, że tak przerobiony bagażnik, włącznie z kanapą boczną, świetnie się sprawdza. Zabudowa aut przeznaczona jest głównie do mini vanów czy popularnych niegdyś pick upów. Jednak dobrze sprawdziła się w przypadku naszego Audi A4. 

Teflon (ptfe)

Teflon należy do grupy polimerów odkrytych jeszcze przed drugą wojną światową, w 1938 roku w laboratoriach Dupont. Sposób otrzymywania tego tworzywa został opatentowany przez tę samą firmę w 1956 roku. Fachowa nazwa tego polimeru to Politetrafluoroetylen, w skrócie często zapisywany jako ptfe. Jest tworzywem śliskim. Świadczy o tym choćby współczynnik tarcia, o wartości bliskiej lodu. Używany jest przede wszystkim do wytwarzania garnków. Ze względu na swoją charakterystykę, żywność nie przylega do niego podczas procesu gotowania czy smażenia. Równie łatwe jest także mycie takich garnków. Smażenie odbywa się bez pomocy jakiegokolwiek tłuszczu. Wykorzystywany jest również w przemyśle. Pokryte są nim elementy maszyn wymagające niskiego współczynnika tarcia. Na przykład, pokrywano nim trzpienie utrzymujące walce obrotowe. Początkowo był wykorzystywany w przemyśle zbrojeniowym. Był szeroko testowany jako osłona/pancerz podczas obciążeń zderzeniowych oraz uderzeniowych. Dopiero w latach pięćdziesiątych odkryto możliwość pokrywania garnków i patelni warstwą teflonu. Stosowany jest również jako składnik smarów, materiałów uszczelniających czy implantów mających stały kontakt z tkankami. Spośród wszystkich tworzyw sztucznych politetrafluoroetylen charakteryzuje się najmniejszym współczynnikiem ślizgowym oraz bardzo małą przyczepnością. Pokrywanie patelni teflonem odbywa się poprzez proces spiekania i nakładania kolejnych warstw tego materiału. Kolejne warstwy bardzo łatwo polimeryzują z tymi, już nałożonymi. Obecnie teflonem pokrywa się również kuchenne rękawice ochronne. Teflon znalazł także zastosowanie jako środek ochronny i antyadhezyjny. Zazwyczaj występuje w postaci aerozolu, w którym zawiera się sproszkowany teflon. Środek wytwarza cienką warstwę smarującą (suchą) zabezpieczając przed zatarciami i korozją.

 

Tworzywa sztuczne, takie jak teflon nie przewodzą prądu, stad są dobrymi izolatorami kabli. Teflon jest plastyczny w zakresie temperatur od -270 °C do 260 °C. Ze względu na odporność na wyższe temperatury, jest stosowany również jako jeden z elementów, służących do budowy stacji kosmicznych, kapsuł i promów.

Polimery

Polimery (np. poliamid, polietylen, poliacetal i inne) to związki chemiczne występujące w formie naturalnej i syntetycznej. Nazwa pochodzi z greki i oznacza obiekt zbudowany na bazie wielu części/jednostek. W tym wypadku noszą one nazwę merów. Generalnie są to substancje charakteryzujące się dużą masą cząsteczkową. Naturalne polimery to substancje stanowiące budulec żywych organizmów. Natomiast polimery syntetyczne/sztuczne, stanowią podstawę produkcji tworzyw syntetycznych oraz innych produktów, takich jak: farby, kleje, środki smarujące i inne. Aby otrzymać polimer (syntetyczny) należy przeprowadzić sekwencyjną reakcję polimeryzacji substancji, które posiadają przynajmniej dwie szczególnie aktywne części cząstki. Reakcja polimeryzacji to reakcja, która prowadzi do wzajemnego reagowania monomerów. Prowadzi to bezpośrednio do przereagowania wszystkich grup funkcyjnych. W ten sposób powstają substancje o o wiele większej masie cząsteczkowej, niż masy cząsteczkowe substratów.

Burzliwy rozwój produkcji polimerów nastąpił po drugiej wojnie światowej, pomimo tego, że zostały odkryte już wcześniej. Znalazły zastosowanie we wszystkich gałęziach przemysłu. W zależności od stawianych kryteriów stosuje się różne polimery. Inne zostaną zastosowane w przemyśle ciężkim, a inne w przemyśle spożywczym (polipropylen z którego tworzy się zamknięcia do popularnych tic-taców), czy w samym rolnictwie {zbiorniki do opryskiwaczy zbudowane z poliuretanu). Ciekawe jest to, że polimery znalazły zastosowanie również w medycynie. Muszą sprawdzić się w trudnych warunkach jako sondy medyczne w ludzkim organizmie, który jest środowiskiem bardzo nieprzyjaznym, a jednocześnie ogromnie wrażliwym.

Operator CNC. Z czym to się je ;]

Przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na coraz powszechniejszy trend, polegający na łączeniu dwóch a nawet więcej stanowisk w jednym. Firmy szukają oszczędności, chcą minimalizować koszty produkcji a maksymalizować zyski. Przez to, pracownicy coraz częściej muszą być ludźmi wszechstronnymi. Niestety, ten trend zawitał również do branży CNC. Niegdyś, tokarz zajmował się obróbką metali, natomiast frezer, frezowaniem - brzmi trochę nieskładnie :). Obecnie jeśli szukamy pracy, to w wyszukiwarce znajdziemy przede wszystkim: "toczenie i frezowanie CNC".
Praca nie jest wbrew pozorom taka łatwa. Przede wszystkim wymaga kupienia i uwagi. Jeden błąd, bądź jeden źle przyjęty parametr i wszystkie produkty obrabiane w pewnym czasie stają się bezużyteczne, ponieważ nie spełniają z góry przyjętych norm. Nie można zapominać, że operator jest jednym z elementów łańcucha, odpowiedzialnego za wytworzenie konkretnego produktu o konkretnych parametrach.
Przed przystąpieniem do pracy, należy sprawdzić czy program maszyny nie zawiera żadnych błędów. Jeżeli je zawiera, trzeba to naprawić. Nikt nie jest nieomylny - nawet programista. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na poprawność danych, wgranych do softu oraz korekcję narzędzi. Trzeba sprawdzić narzędzia, czy znajdują się w odpowiedniej kolejności oraz czy ich parametry odpowiadają przyjętym kryteriom produkcyjnym.
Najtrudniejszy jest pierwszy raz - To powiedzenie sprawdza się szczególnie w tym przypadku. Wykonanie pierwszego wyrobu jest najbardziej denerwującym/irytującym zajęciem. Wszystkie parametry muszą być spełnione a pierwsza sztuka produktu wykonana perfekcyjnie. Od niej zależy, czy dalej będziemy męczyć się z korekcją parametrów, czy po prostu uruchomimy maszynę i na bieżąco będziemy kontrolować proces produkcji.
Skrawanie tworzyw czy toczenie CNC wydaje się dosyć skomplikowanym zadaniem, jednak tak nie jest. Jak zawsze, trudne są początki. Osoby, które mają już pewne doświadczenie i obycie są w stanie bardzo szybko przygotować pierwszą sztukę bez irytacji.

Pracownik CNC - poszukiwanie pracy

Poszukiwanie pracy jako operator CNC jest teoretycznie łatwe. Ogłoszeń o pracę w tej branży jest stosunkowo dużo. Wystarczy wpisać w google frezowanie CNC lub obróbka CNC i otrzymujemy bardzo, bardzo dużo wyników, znajdujących się na serwisach takich jak tablica, czy gumtree. Problem jednak polega na tym, że pomimo tak dużej liczby ogłoszeń, pracy nadal nie ma. Dlaczego? Odpowiedź jest bardzo prosta. Jak przyznają sami pracodawcy, bardzo trudno jest znaleźć osobę o odpowiednich kwalifikacjach oraz, oczywiście, o odpowiednim doświadczeniu. Na rynku pracy przybywa, niestety ludzi, którzy mają wyższe wykształcenie i brak jakiegokolwiek doświadczenia. Do tej kategorii należy również zaliczyć absolwentów kursów specjalistycznych, którzy poza dyplomem ukończenia kursu, nadal nie posiadają odpowiednich kompetencji. Kursy są po prostu za krótkie, aby stworzyć kompetentnego i obytego z narzędziami pracownika. Pracodawców nie stać na to, aby utrzymywać pracownika podczas jego "doszkalania". Z kolei potencjalni pracownicy nie chcą przystać na propozycję stażu (zazwyczaj darmowego). Jest to zrozumiałe, ponieważ koszty dojazdów, często kilkunastu kilometrów są duże. A jeśli nawet są pracodawcy, którzy przyjmą pracownika na płatny staż, to jest ich bardzo niewielu. Jednocześnie, praca w dziale, o nazwie: "Sprzedaż tworzyw konstrukcyjnych" nie będzie dla nas satysfakcjonująca. Pracodawcy są niezadowoleni, ponieważ w ich mniemaniu brakuje pracowników, natomiast bezrobotni, którzy posiadają odbyte kursy, nadal tej pracy nie mają. Pomimo ogromnej liczby ogłoszeń. Koło się zamyka. Nie spodziewajmy się, że pod odbyciu kursu, będziemy zdolni do wykonywania każdych czynności a rynek pracy będzie stał przed nami otworem...

Krótko o tworzywach sztucznych

Dzięki wielkiej rewolucji przemysłowej doszło do znaczącego skoku w dziedzinie techniki. Oprócz naturalnych surowców, które są powszechnie znane, na rynek weszły tak zwane tworzywa sztuczne. Prym wiodą polimery. Firmy z branży przemysłowej prześcigają się w opracowywaniu coraz lepszych receptur do ich produkcji. Detale gotowe z tworzyw konstrukcyjnych powoli, ale systematycznie wypierają elementy stalowe i inne, które są cięższe, mniej odporne na temperaturę, czynniki chemiczne czy mechaniczne. Wypierają surowce takie jak szkło, drewno, i wspomniana stal. Sprzedaż tworzyw konstrukcyjnych kwitnie w najlepsze. Obecnie, w wielu gałęziach przemysłu (włącznie ze spożywczym) nie mają swoich naturalnych odpowiedników. Jest to chyba najlepszy dowód, jaki poczyniono postęp od Drugiej Wojny Światowej. Wówczas pojawiały się technologie bazujące na tkaninach syntetycznych, które posłużyły między innymi do stworzenia pierwszych na świecie nie przemakalnych mundurów oraz mundurów, które zapewniały "niewidzialność" w noktowizorach.
Tworzywa sztuczne zbudowane są z substancji wielkocząsteczkowych. Wcześniej były one nazywane po prostu plastikiem. Obecnie jest ich tak wiele i znajdują tak wiele zastosowań, że jednak nazwa nie jest w stanie usystematyzować całego wachlarza, różnych produktów.
Tworzywa sztuczne nadal przeżywają swój rozwój. Ogromna część światowego rynku tworzyw sztucznych jest produkowana w Chinach. To właśnie chińska produkcja ma ogromny wpływ na światową gospodarkę. Warto zaznaczyć, że światowi producenci ciągle inwestują w Chinach miliardy dolarów na rozwój fabryk ale też na zakłady petrochemiczne oraz laboratoria syntezy polimerów. Sami Chińczycy obecnie inwestują ogromne pieniądze w rozwój centrów badawczych oraz linii produkcyjnych aby sprostać nowym technologiom oraz aby być w stanie produkować coraz to bardziej skomplikowane elementy.

Zabudowa samochodów (CD)

Pisząc poprzedniego posta natrafiłem na ciekawy wpis dotyczący właśnie zabudowy samochodów. Zabudowa aut, przede wszystkim ma ogromne znaczenie w transporcie międzynarodowym. Otóż standardowa zabudowa samochodów jest dostosowana do 2,2 metra. Wysokość auta, przekraczająca 3,2 metra pociąga za sobą drastyczne konsekwencje finansowe. Auta przekraczające tę wysokość płacą nawet czterokrotnie większe opłaty za przejazd tunelami w Europie Zachodniej. Bez względu na to, jaki ładunek znajduje się w samochodzie. Zabudowa aut, nie ogranicza się więc do samochodów osobowych czy niewielkich (lekkich) aut dostawczych, ale także do dużych aut ciężarowych. Nie spodziewałem się, że zabudowa może mieć tak ogromne znaczenie. Tak samo, jak nie spodziewałem się, że niektóre firmy montują zabudowy o regulowanej wysokości.

W Polskich warunkach, również takie rozwiązanie powinno świetnie funkcjonować. Nasza infrastruktura dysponuje tunelami o różnej średnicy. Jednak, patrząc na obrazek, nie wszyscy potrafią się do tego dostosować.

Kratki do aut

Gdy można było odliczyć koszty podatku od kupna auta z kratką, na rynku powstało wiele firm oferujących usługi z zakresu montowania kratek w samochodach. Sama zabudowa aut nie jest rzeczą prostą dla zwykłego człowieka. Jednak specjaliści pracujący w tych warsztatach są w stanie dokonać tego w zaledwie kilka dni. Czasem krócej. Pytanie jednak, jak długo będzie się to opłacało...

Fluktuacje przepisów dotyczące odliczania podatku VAT od zakupionego auta powodują, że przeciętny przedsiębiorca, który zazwyczaj jest mikro przedsiębiorcą, nie wie jak postępować, aby ten podatek odliczyć. Przede wszystkim, do tej pory zakazywała tego Unia Europejska. Polski rząd wystąpił z do Komisji Europejskiej z prośbą o możliwość stosowania innych przepisów na terenie naszego kraju. Zgodnie z nową dyrektywą, od pierwszego stycznia bieżącego roku, przedsiębiorcy mogą odliczyć 100% VAT od aut z kratką. Jednak nie potrwa to długo. Zaledwie kilka miesięcy.